(...) Ziemia łukowska (łac. Terra Lucoviensis) – niewielka
jednostka terytorialna w północno-wschodniej Małopolsce, której głównym
miastem był Łuków. W czasach piastowskich należała do ziemi
sandomierskiej, a w czasach I Rzeczypospolitej należała do województwa
lubelskiego.
(...) Ziemia łukowska ukształtowała się w ramach najpierw księstwa
krakowskiego i sandomierskiego, województwa sandomierskiego, a
następnie, od 1474 roku, w ramach województwa lubelskiego, gdzie
stanowiła odrębny powiat. Łuków stanowił również siedzibę starostwa
grodowego, obok Lublina.
(...) Po rozbiorach Polski w 1795 roku ziemia łukowska znalazła się w
granicach Austrii, od 1809 roku w Księstwie Warszawskim, zaś po
kongresie wiedeńskim w 1815 r., w granicach Królestwa Polskiego zaboru
rosyjskiego. Nowe podziały administracyjne (patrz: województwo
podlaskie) sprawiły, że ziemię łukowską i jej okolice zaczęto określać
mianem Podlasia, mając na myśli Podlasie Południowe. (...)
(Źródło: Wikipedia - wolna encyklopedia. Dostępny w Internecie:
www.pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ziemia_%C5%82ukowska&oldid=30846354)
23-05-2024
31-05-2011
